Ο αγώνας γίνεται λοιπόν για την αποκατάσταση της πίστης η οποία «παραδόθηκε στους αγίους μια φορά για πάντα» (ΙΟΥΔΑΣ 3), η οποία εκτείνεται μέχρι την 4η Οικουμενική Σύνοδο το 451 μ.Χ., την τελευταία της αδιαίρετης Εκκλησίας. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν οι «άγιοι», οι οποίοι κατά κανόνα διώχθηκαν και οι οποίοι βέβαια μιλούν για την πνευματική ζωή και δεν ασχολούνται με την Μεσαιωνική θεολογία, πρακτική και νοοτροπία.
Από την αρχή η διακονία αυτή δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις.
Δυστυχώς η αρχαία Εκκλησία δεν υποστηρίζει πολλές διδασκαλίες, πρακτικές και νοοτροπίες της Μεσαιωνικής Ορθόδοξης εκκλησίας, ούτε βέβαια των ποικιλώνυμων Διαμαρτυρόμενων ομολογιών